Kapitalistik Yersizyurdsuzlaşmanın Kıyısında Bir Paranoya: Takvanın Semiyotikleri

“Tanrı bile kötülük ilkesiyle anlaşmayı seçti.”

Jean Baudrillard

Uzunca bir müddet ulus-devletlerde somutlanan bir modernite fikriyle ona karşıt bir estetik modernizm fikrine yaslanan avangardın ikili kıskacına sıkışmış olan imgenin politiği, 70’ler sonrası dönemde önemli bir değişime uğramıştır. Bilhassa sinemada propagandatif bir kitle iletişim aracı olmanın ötesine geçerek yaratılması beklenen yeni ufukların nöro-plastiğini taşımaya başlayan imgenin içkin politiği, tüm diğer sanat dallarında da mümkün başka dünyalara özgü varoluşsal olanakları billurlaştırmaya yönelmiş gibidir. 

Öznelliğin Jeodinamik Modeline Doğru: Bir Öznellik Pedagojisi İçin Notlar

Hem sosyal bilimde hem de çağdaş materyalist ve/veya siyaset felsefesinde "öznellik" mefhumu ("kimlik", "özneleşme", "özne" gibi yan mefhumlarla birlikte) çoğun farklı anlamlara gelen, hatta çelişkili de olabilen kullanımlara sahip. Burada benim amacım ise, öznelliğin oluşumunu insani ve insani-olmayanların eş-eyleyicileri (co-actant) olduğu bir jeodinamik süreç olarak yeniden kavramsallaştırarak bir tür öznellik pedagojisi sunmak. Bu sayede de hem bu kavramlar arasındaki ayrımları netleştirmeyi, hem de aralarındaki ilişki ve geçişleri açıklaştırmayı denemek.